wtorek, 17 grudnia 2013

Maltańczy

Zawsze powtarzam małe to piękne :)

Maltańczyk   

 

Jedna z najstarszych ras świata. Dokładne jej pochodzenie nie jest znane, ale wiadomo, że były już znane w starożytnym Egipcie, Rzymie i Grecji. Kwestia nazwy tej rasy nigdy nie była jednoznaczna. Rasa ta pochodzi z wyspy Meledy (Kalimachos w 230 p.n.e. pisał o niej jako o wyspie Melitaeus), znajdującej się na Morzu Śródziemnym, a uznanej mylnie za Maltę. Według Strabona psy te w starożytności zamieszkiwały Maltę, która kiedyś nazywała się Melita. 


Szata i umaszczenie

Włos u maltańczyków jest bardzo długi, prosty i jedwabisty o czysto białym umaszczeniu. Prawie wcale nie jest gubiony. 

Zdrowie i pielęgnacja

 Strzyżenie tej rasy psów jest wymagane sporadycznie. Pies nie linieje, ale wymaga codziennego czesania włosa i pielęgnacji oczu. 

Krutkowłose to co ja lubie

Długowłose mi się nie podobają a tobie się podobają napisz komentarz OK

Wilki

Wilki

Małe to słodke

Wilki a psy

Z tej samej co wilk odnogi ewolucyjnej pochodzi także pies domowy (Canis familiaris) (poprawna nazwa to Canis lupus f. familiaris). Wilki dały genetyczny początek wszystkim psom. Udomowienie nastąpiło prawdopodobnie pomiędzy 15 000 – 8000 p.n.e. na terenie Azji.
Cechami wyróżniającymi od psów są m.in.: szersza głowa z szerokim czołem, czaszka z grzebieniem strzałkowym zewnętrznym, mocno wysklepione łuki jarzmowe, mocna żuchwa, zaokrąglone i krótsze stojące uszy, skośnie osadzone oczy, większy mózg, dłuższe nogi (w stosunku do wielkości ciała), szersze łapy, wąska klatka piersiowa, gruczoł fiołkowy, charakterystyczne (choć zmienne u osobników) umaszczenie. Wyjątkiem jest czechosłowacki wilczak (cz. Československý vlčák), który powstał w wyniku skrzyżowania owczarka niemieckiego z wilkiem europejskim. Posiada on wszystkie cechy typowe dla wilków. 


Ataki na ludzi 

Wilki z reguły unikają jakiegokolwiek kontaktu z ludźmi. W szczególnych przypadkach, gdy są do tego zmuszone poprzez brak naturalnej bazy żywieniowej, mogą atakować zwierzęta hodowlane nawet w obrębie gospodarstw. Sporadycznie, z tego samego powodu, atakują także ludzi. Skrajnym przykładem są ataki na ludzi w indyjskiej prowincji Uttar Pradesh, gdzie w latach 1996-1997 wilki zabiły 74 osoby, a także w stanie Bihar gdzie w latach 1993-1995 wilki zabiły 60 osób (głównie dzieci). Główną przyczyną w tym wypadku było całkowite zniszczenie naturalnej bazy pokarmowej wilków i całkowity brak możliwości obrony miejscowej ludności (powszechny brak broni palnej). W tych skrajnych przypadkach wilki traktowały ludzi jak naturalne ofiary i atakowały ich także w terenie zabudowanym.
Poza szczególnymi okolicznościami jak te wymienione wyżej, sporadycznie w historii zdarzały się przypadki pojedynczych wilków lub watah traktujących ludzi jako naturalne ofiary. W takich przypadkach wilki całkowicie zmieniały swój tryb żywienia i atakowały głównie ludzi do czasu gdy same nie zostały wyeliminowane jako szczególnie niebezpieczne.
Ataki na ludzi zdarzają się regularnie do dziś. Ostatnia ofiara zginęła w Gruzji 20 lutego 2009 roku w okolicy wioski Giorgitsminda. Władze lokalne uzbroiły mieszkańców wioski do czasu wyeliminowania zagrożenia. Takie wyjątkowe ataki są niemal zawsze podejmowane przez pojedyncze wilki lub watahy i to ich eliminacja, a nie eliminacja całej lokalnej populacji wilka jest traktowana jak rozwiązanie.
Ogółem od 2000 roku na świecie odnotowano 20 przypadków zgonów spowodowanych przez wilki.
Osobnym zjawiskiem są ataki powodowane przez wilki chore na wściekliznę. W takich wypadkach jest to zwykle jedna seria ataków dokonywana przez chore zwierzę w krótkim okresie do chwili śmierci z powodu choroby. Wilki atakujące ludzi jako naturalne ofiary zwykle polują przez długi okres (miesiące lub lata) do chwili ich usunięcia.
Wilki, jeśli już rozpoczynają polowania na ludzi, bardzo precyzyjnie dobierają ofiary i w niemal 80% atakują dzieci, a jeżeli ofiarą jest osoba dorosła, to z reguły jest to kobieta.
W historii znanych jest też kilka przypadków mieszańców wilków z psami, które pozbawione naturalnego lęku przed człowiekiem szybko zaczynały traktować go jako naturalną ofiarę.
W szczególnych warunkach, takich jak wojna, gdy wilki mają kontakt z dużą ilością niepogrzebanych ciał, wilki także mogą atakować ludzi. W czasie I wojny światowej w rejonie Wilna, Kowna i Mińska doszło nawet do czasowego zawieszenia ognia w wyniku ciągłych ataków wilków na żołnierzy obu walczących stron. Podobnie w pierwszych latach rewolucji w niektórych wioskach w głębi Rosji, gdy ludność została całkowicie pozbawiona broni palnej, dochodziło do ataków wilków w okresie zimowym.
Reasumując, można wyodrębnić kilka okoliczności, które wyjątkowo mogą generować zagrożenie ze strony wilków:

  • rozdrażnienie zwierzęcia przez człowieka
  • zakażenie wścieklizną
  • brak naturalnej bazy pokarmowej połączony ze stosunkowo dużym zaludnieniem i brakiem możliwości odstraszania przez miejscową ludność
  • wyjątkowe zachowanie pojedynczych osobników (dewiacja)
  • osobniki stanowiące krzyżówkę psa i wilka (w tym wypadku trudno mówić o wilku)
Historyczne dane, wskazują na wyraźnie zróżnicowanie doświadczeń ludzi w kontaktach z wilkami Eurazji i Ameryki Północnej. Wilki z Nowego Świata są generalnie łagodniejsze, a ataki na ludzi (w przeciwieństwie do niektórych krajów Europy i Azji) zdarzają się tam niezwykle rzadko. Jako możliwą przyczynę takiego stanu rzeczy podaje się historyczną powszechność broni palnej wśród mieszkańców Ameryki. W Europie i Azji broń palna była zwykle w posiadaniu wąskiej, uprzywilejo

wanej grupy społecznej i dla niej zarezerwowane były również polowania. Taki stan rzeczy mógł na przestrzeni setek lat utrwalić odmienne zachowania wilków wobec ludzi.
Niektóre środowiska i organizacje wskazują na fakt, że w globalnej ocenie relacji ludzi i wilków funkcjonuje obecnie amerykańska koncepcja, która wyrosła na gruncie własnych doświadczeń i ignoruje odmienne, bardziej złożone, uwarunkowania euroazjatyckie. 



Polecam gre WolfQuest znajdziecie i ściągniecie na stronie:
http://www.wolfquest.org/bb 
 
WolfQuest